Omringd door dagelijkse dingen
komen wij elkaar geregeld tegen
langs huizen en waterpartijen, 
op paden van snippers en strooisel die
in eerste instantie wat rommelig lijken.

Je ruikt de schaduw van de bomen,
de milde warmte van de zon,
ontdekt de aanzet tot een reis
die meer bedoelt dan
in jezelf gekeerd te dromen.

Waar het om gaat is je eigen horizon te zien,
je grenzen te verleggen en vooral
even stil te staan tussen struik en varen
en je i-pod te laten voor wat-ie is.

Er zijn hier plekken die men duurzaam noemt
omdat er planten zijn en bomen.
Dat zijn de plekken die jij anders noemt
omdat er mensen komen.

Gedicht ter gelegenheid van de herinrichting van de blauwgroene wandelroute in Dauwendaele.
Uitgesproken op zaterdag 15 juni 2013.