Verhalen

  • Voorzichtig met vuur

    Voorzichtig met vuur

    Op een dag ging een man het bos in. Zo’n ouderwets bos met wolven en verdwalen. Van wolven was hij niet bang. “Ik schiet ze kapot, “ snoefde hij. “Teringlijers.” Zijn kinderen moesten ook mee. Hij had drie zonen. Die deden altijd computerspelletjes. Daar word je ook niet vrolijk van. Bewegen moesten ze. Hup. En vlug een beetje.

    Het was hartje winter en de oren vroren van je kop. Dat is gezond.  Het ging dan ook niet van harte. Zeuren, zeuren en nog eens zeuren. Het was dit en het was dat en het was te kort en te breed. Ook te lang."Genoeg,” riep de man. “ Wie zeurt blijft thuis. “Als je dreigt moet je het wel goed … more

  • Essentiële eenzaamheid

    Essentiële eenzaamheid

    In de eetzaal van de Abbaye de la Prée in Ségry waar ik ben uitgenodigd om een paar dagen lang gedichten voor te dragen verleidt Ninette me met veel gebaren om samen met haar het ontbijt te gebruiken. Ze is zevenentachtig en door en door beschaafd, een vrouw van de wereld, die in een deel van de abdij een appartement met verzorging tot haar beschikking heeft. Ze zit in haar peignoir aan tafel en vat haar leven samen in zinnen die gevuld zijn met boeiende wendingen en bizarre  gebeurtenissen met een fascinerend verloop, in haar taal vol zon en warmte die bijna uitsluitend bestaat uit superlatieven. Haar man was door hard werken eigenaar … more

  • Bij nader inzien

    Bij nader inzien

    In de hal van het gasthuis wachten wij op degene die er over gaat. Een dag eerder werden we gebeld door iemand van de leiding. Het betreft mijn schoonvader. Hij is een tijdje geleden in de instelling opgenomen en wil daar weg. Terug naar zijn appartement en dat kan best, vindt hij. Hij wil ook naar buiten want hier zit hij maar te verstinken. Dat hij niet kan lopen is voor hem geen probleem. De leiding heeft tegen hem gezegd dat hij het beste een scootmobiel kan aanschaffen. Dat geeft hem vrijheid.

    Mijn vrouw maakt bezwaar. " Mijn vader is 86 en helemaal niet meer in staat om zo'n ding te bedienen,"zegt ze. Ze wil een gesprek. Daarom zitten we nu hier.

    In de hal is … more

  • De Wolkenmeppers

    De Wolkenmeppers

    In de Volkskrant van woensdag 23 november 2016 staat een foto van een groep politieagenten die inhakt op een menigte mensen. Het gaat over een incident uit 2014. De begeleidende tekst zegt: "De Romeinse politie ranselt Feyenoordfans van de Spaanse Trappen. De Rotterdammers richtten bijna twee jaar geleden voor miljoenen euro's schade aan in de historische binnenstad van Rome, waar Feyenoord tegen AS Roma speelde."Mijn kleinzoon en ik zitten aan de keukentafel en kijken zwijgend naar de foto. Eén agent slaat met hoog geheven arm en een stok in zijn hand in op een groep vluchtende mensen. Zijn collega houdt een man in een wurggreep en de derde agent hakt er met … more

  • Griep

    Het is zo langzamerhand wereldberoemd geworden. Second Life. Een internetspel waarin je een andere identiteit aanneemt. Via allerlei ingangen is het mogelijk om, tegen betaling uiteraard, een digitaal paradijs te bouwen waarin het behaaglijk toeven is. Sinds kort kun je er zelfs comfortbel dood gaan.

    Virtuele drugs ter vervanging van de ouderwetse cocaïne. 

    Ik wil er geen oordeel over hebben, maar ik heb het wel. Ik stam uit de tijd waarin de dagelijkse realiteit al volop werd vervangen door een virtuele wereld die we zelf schiepen. Ieder pandje zijn eigen wietplantje, zal ik maar zeggen. En de vloeistofdia’s stonden borg voor een AH-Erlebnis die de wereld van de … more

  • Vroeger

    Ik liep met mijn kleindochter langs de Schelde. Ze is net zo gek op water en blubber als ik als kind altijd was. We draaiden stenen om en renden achter krabbetjes aan die hard wegliepen. Haar joggingpakje dat ze net schoon had aangetrokken kon zo weer de was in. Ik telde haar zegeningen. Er is niets zo verrukkelijk voor een kind als zich vuil te maken zonder dat er iets van gezegd wordt.

    De zware lucht van zoute klei prikkelde in mijn neus en ik dacht aan de tijd toen ik zelf nog een jongetje was en we op het strand van de Kaloot speelden. We groeven diepe gaten in de vette klei die op sommige plaatsen boven het zand uitstak. We slierden er overheen of we op een ijsbaan gleden en wreven … more