De koningin van Afrika,
een landje bij de zee,
besloot te gaan verhuizen
en alleen de poes mocht mee.

Ze kon al die vreselijke mensen
met hun dagelijkse vragen
en hun ontevreden hoofden
geen minuutje meer verdragen.

Het stoplicht stond te lang op rood,
dat moest eerder op groen
en of zij dan, als koningin
daar snel iets aan kon doen.

De nacht was veel te donker
en de dag was veel te licht
en kale bomen in de winter
dat is toch geen gezicht.

Het land had te veel bergen
en er waren te veel dalen
en of de koningin de bochten
uit de weg kon halen.

De koningin beloofde:
het kwam zeker voor elkaar.
Ze zou er morgen iets aan doen
of anders volgend jaar.

Maar op een maandagmorgen
kreeg ze het vreselijk warm.
De koningin nam toen haar tas
en de poes onder haar arm.

Zo, zei ze. Daar ben ik mooi mee klaar
Waar is mijn fiets en mijn gitaar?
Toen is ze er vandoor gegaan
met al haar mooie kleren aan.

Ze zwaaide naar de mensen
en ze zwaaide naar de koning.
Dag allemaal, het ga je goed.
Ik zoek een andere woning.

En met een grote krentenbol
en een flesje water
dacht ze er rond 6 uur te zijn
maar misschien ook ietsje later

En dus fietste ze op haar BMX
de stenen uit de straat
want als ze ietsje zachter reed
kwam ze misschien te laat.

Ze zong twee liedjes van K3
en ook nog een van Elvis
over Eskimo en Mamasé
en eentje over kerstmis.

Ook belde ze onderweg nog
handsfree met haar zus.
Die wilde wel graag met haar mee.
Maar dat kon niet. Dus.

Toen fietste ze naar Amerika.
De poes zat op haar stuur
en met de wind van achter
was ze er in een uur.

Weet jij waar jullie koning woont?
vroeg ze aan een passant.
De man dacht even na en zei:
Daar. Aan de rechterkant.

Maar wij hebben geen koning hoor.
Wij hebben een president.
Dus als u nog een vriendje zoekt:
het is best een leuke vent.

Zijn moeder noemt hem Alexander
maar eigenlijk heet hij Gijs.
Ik zou maar gauw gaan kijken
want hij is vaak op reis

Ze fietste naar de president
En zei: daar ben ik dan.
Ik denk dat ik hier maar blijf.
Wat vind jij daarvan?

De president die vond het goed.
Hij had toch geen vriendin.
En nu zat hij opeens aan tafel
met een koningin

die ook nog eens zijn eitje kookte
en zijn frietjes in het vet deed
en daarna de hele heisa
met een boogje uit het raam smeet.

De president moest vreselijk lachen
en hij ging haast uit zijn bol.
Hij zei: met jou er bij als koningin
heb ik tenminste lol.

En hij zei ook nog: weet je wat,
ik word meteen maar koning.
Dat lijkt me na zo’n drukke dag
een passende beloning.

En ‘s avonds op het jeugdjournaal
zwaaiden ze naar allemaal
tot hun arm er bijna afviel
ja, zo gaat dat nu eenmaal.

Ook in Afrika zag haar volk
het nieuwe koningspaar.
Ze zeiden, nou, als dat zo moet
dan blijft ze maar mooi daar.

Alleen de oude koning vond het lastig
om zijn eigen boterham te smeren.
Dat had hij van zijn leven niet gedaan
en dat moest hij nu gaan leren.

Dus belde hij de koningin
en zei, zeg Miep, tussen twee haken,
het lijkt me beter dat je terugkomt
om ’s morgens het ontbijt te maken.

Dat was de koningin dus niet van plan.
Dat kostte haar veel te veel uren.
Ze zei, je doet het zelf maar,
en anders vraag je het maar aan de buren.

De koning baalde als een stekker
maar hij hield zich groot.
Hij zei: nou, als jij niet komen wil
dan ga ik wel dood.

Maar dat vond de koningin
nou ook weer niet zo’n goed idee.
Dus dacht ze tien minuutjes na
en Gijs dacht met haar mee.

Ik weet wat, zei de koningpresident
We hebben toch een laptop?
We sturen iedere dag op facebook
een broodje naar hem op,

met een lekker bakje koffie
en een koek van Albert Heyn.
Ik denk dat hij daar zeker
heel tevreden mee zal zijn.

En zo kreeg de koning iedere morgen
een foto van een broodje frikadel.
Het was niet precies wat hij bedoelde,
maar leuk vond hij het wel.

Behalve als hij ’s morgens wakker werd
en het was al volop dag
en hij kreeg die dag geen broodje
omdat internet er uit lag.

Maar dat kon de koningin niet helpen
want van computers wist ze niets.
Ze wist alleen iets van haar poes
en van K3 en van haar fiets.

Ze stuurde hem nog wel een mailtje
met een hele dikke kus
en met een welgemeend adviesje:
trouw jij maar lekker met mijn zus.

En zo woont nu al jaren
in een heel groot wit gebouw.
Want van Afrika naar Amerika
dat was wat ze wou.