Iedere oorlog trekt haar sporen.
Zoals die foto laatst, van jou.

Een lukraak afgeschoten kogel
toevallig in jouw buurt verdwaald.
Het leven keihard uit je weggeslagen.

Wat dacht je toen het stiller werd
en je vol vertrouwen je ogen sloot
omdat je zag dat je moeder
naar je toe kwam lopen?

Onschuldig kind, terloops gedood
nog voor je was begonnen.

Hoe vaak nog moeten wij jou begraven
met woorden vol onmacht en vragen
die niemand beantwoorden kan?