Haar armoe wordt zorgvuldig
in een doos verdeeld.
Thuis pakt ze uit. Ze telt.

Ze weegt nauwkeurig brood
en macaroni, smoort protesten
van haar dochter en ziet kans
van minder meer te maken.

Ziet toe hoe door haar zoon
de blikjes en de potjes
bij elkaar worden gezet,
de bloemkool in een schaal gelegd,
de rookworst door de helft gesneden.
De andere helft voor morgen.

Voortdurend bezig de weken af te meten,
gaten vóór te zijn,
de kinderen meer te geven.
Haar dagen volgestopt met zorgen.