Verplaatst van de Tympaan naar het Koorkerkplein
slagen de namen van de dichters die de stad bezingen
er opnieuw in zichtbaar te zijn, omringd
door dagelijkse dingen, zorgvuldig gerangschikt
naar datum en tijd.

Het gruwelijke deed zich eerder voor
als in de nachtelijke uren de kroegen sloten
en de stad zag hoe de tegels werden platgetrapt,
de namen werden weggehoond en teksten uitgewist
terwijl wij sliepen.

Soms denk je dat overheden hun gang maar gaan
tot je er achter komt dat de schoonheid van de stad
niet bestaat uit het verlangen om anders te zijn,
maar uit de wil een hart te tonen.

Niet het verplaatsen van de tegels baart je zorgen.
Wat je wakker houdt is de vraag
of jouw naam voorgoed behouden blijft.